saturdayx
conducindo, co soliño este morno da primavera dandome na cara, soa na radio esa canción que non sería a que eu escollería, pero é esa, e acaime ben. subo o volume e deixo que me envolva esta tonta sensación pracenteira. misteriosa reacción química.
veñen curvas (na carretera), e non sei o que atoparei detrás da próxima curva (a da vida),
mais esta felicidade sen causa nin obxecto, xa a levo!.
|
