Agosto del 2009
una mirada sobre bretaña
Publicado en 26 de Agosto, 2009, 15:34.
en MOVIENDO EL CULO DEL ASIENTO.
Comentar |
Comentarios (54) |
Referencias (0)
Etiquetas: viajes, bretaña, fotografia, vivencias
en las ciudades no, pero cuando iba por las carreteras de la costa, sin oir hablar en francés, los campos sembrados de maiz, de verduras, y veía las praderas verdes, las carballeiras frondosas y el mar en el horizonte, tenía la sensación de estar en un sitio conocido. encajaba bien con el paisaje, sentía que me acogía. bretaña es prima de galicia, así que era como ir a la casa lejana de un pariente al que nunca has visto, pero en el que reconoces rasgos familiares. . quisiera haber profundizado en su cultura, ver toda bretaña, pero diez dias no son nada. muchas personas vuelven de sus viajes con la firme intención de regresar algún día, y algunas lo hacen. yo no.. quizá por eso el día de la marcha me levanté antes de que saliese sol: quería ver amanecer, despedirme de las calles vacías del pueblo, del mar, de su luz. porque ya presentía la morriña. . y ahora, solo me queda mirar: . **para la mirada estos pasos: 1. clic sobre la foto
2. clic en "presentación de diapositivas"
3. F11 para pantalla completa
|
y habrá que esperar...
Publicado en 25 de Agosto, 2009, 17:12.
en ¿Y POR QUÉ ME CUENTAS TU VIDA?.
Comentar |
Comentarios (30) |
Referencias (0)
Etiquetas: estados de ánimo, vacaciones
va a ser verdad lo del síndrome post vacacional. "sin palabras". foto de NEME G. |
je dors en bretagne ce soir
Publicado en 13 de Agosto, 2009, 10:44.
en MOVIENDO EL CULO DEL ASIENTO.
Comentar |
Comentarios (39) |
Referencias (0)
Etiquetas: bretaña francesa, bretagne, viajes
par chance et aussi par vouloir gilles servat: video de 4:5 |
navajas y perseidas
Publicado en 12 de Agosto, 2009, 3:16.
en MOVIENDO EL CULO DEL ASIENTO.
Comentar |
Comentarios (37) |
Referencias (0)
Etiquetas: vivencias, caión
|
a nena (serie para la caja de recuerdos)
Publicado en 10 de Agosto, 2009, 1:25.
en PRETÉRITO IMPERFECTO.
Comentar |
Comentarios (89) |
Referencias (0)
Etiquetas: vivencias, recuerdos, infancia
seguindo as pegadas das paisaxes da infancia, fun dar á casa onde vivin o meu terceiro e cuarto ano de vida, esa edade na que a memoria empeza a acugular lembranzas no disco duro. ó dar a curva do camiño, apareceu a eira no alto, diante dos meus ollos, rodeada de valados e portalóns, agochando a casa entre as árbores, inaccesible. o que podía ver dende fóra casaba co gardado no fondo da memoria da meniña que fun. ela quería entrar e eu comprobar que os meus recordos non eran construccións da memoria contada, transmitida, senon orixinais. sabía que a casa estaría baldeira, que non vive ninguén alí. Os herdeiros da vella ferreiriña vivían fóra, seguro que pagaban a alguén para que a coidase porque, milagrosamente salvouse, tanto de ser comesta polas silvas como de reformas modernizadoras. e agora alí estabamos nós as tres, a casa, a nena que fun e mais eu. a casa ben protexida por muros altos de máis para apuliñar por eles unha oficinista sedentaria e fondona coma mín, pero fíxeno. entrei na propiedade furtivamente, metinme nesa estrana dimensión da man dunha nena de catro anos que traspasou o espazo temporal. eu só andiven a meter o dedo no burato da incredulidade: todo estaba alí, encheronselle de bagoas os ollos á nena, veña a petarlle o corazón no peito e eu podía sentir sobre min as pantasmas axexando dende as fiestras, rebulindo incómodas coa miña presencia normal que non me recoñecesen.
|
no surrender
Publicado en 7 de Agosto, 2009, 16:42.
en PARA GUSTOS.
Comentar |
Comentarios (25) |
Referencias (0)
Etiquetas: Bruce Springsteen, MUSICA, CANCIONES, Conciertos, No retreat no surrender
|
supuestos
Publicado en 1 de Agosto, 2009, 12:19.
en ¿Y POR QUÉ ME CUENTAS TU VIDA?.
Comentar |
Comentarios (38) |
Referencias (0)
Etiquetas: estados de ánimo, reflexiones
es que hay un supuesto para cada día. los días también tienen su protocolo, colocaditos por semanas, simétricos, como los nichos en el cementerio. .
los sábados se supone que se hace deporte, o excursiones con la familia. y se va de compras. se ultiman los preparativos para las vacaciones. invitas o te invitan para la cena, se concretan planes para las copas, a veces hasta para el amor. los domingos, en cambio, permiten a la gente estar más replegada, tener un diálogo más suave con la vida y el entorno. ni siquiera resulta extraño enroscarse con la melancolía. . yo preferiría que hoy fuese domingo. y no me sentiría como un perro verde. . foto de el Roldán |